Verenigingsgebouw Multatulilaan
Louis Paul Boonpad, Culemborg
2019 – 2024
Status: Project in uitvoering, casco oplevering juni 2024
Bruto vloeroppervlak : 3150 m2
Constructeur: De Ingenieursgroep
Installatieadviseur: The Greenexperience
Aannemer: Zegers Bouw
Uitnodiging en verankering. De pijlers die centraal staan in de ontwikkeling van dé Nederlandse moskee in Culemborg waar moslim en niet-moslim welkom zijn. Het verwezenlijken van deze visie vergde inspanning. De moskee wordt als bedreiging ervaren voor het Nederlandse landschap. Veelal wegens de klassieke, eclectische verschijningsvorm. Tegelijkertijd bestond het gevaar dat de moskee zich zou vertalen in een buitenproportioneel volume door het vereiste programma met een dominerend aanzicht in de bestaande omgeving. Wij stonden voor de uitdaging om de typologie van een gebedshuis in te zetten als verbindend element voor de mensen in een stad. De gelaagdheid in (openbare) ruimte, vorm en architectonische verankering nodigt uit om zo de gewenste verbinding de mensen en stad tot stand te brengen.
De gelaagdheid valt in meerdere manieren op in de gevel. Enerzijds, door de schijven in de gevel die kenmerkend zijn in de architectuur van de moskee. Deze schijven geven diepte en delen het volume op in meerdere delen met oog voor de menselijke maat. Anderzijds, is de gelaagdheid aangebracht in de openbare ruimte, waar de transparantie en geleidelijke transitie tussen openbaar en semi-openbaar, het plein en wandelroute kenmerken. De rondingen in de gevel gericht op de entrees begeleiden de bezoeker naar binnen toe zonder (willekeurige) passanten uit te sluiten. De routes in de wijk overlappen met route naar de ingang en voorkomen hiermee dat moskee fungeert als een afgezonderde eiland in het stadslandschap.
In de verankering van de moskee, is onder andere de minaret ingezet als verbinding/brug tussen de traditionele Nederlandse landschap en de eigentijdse cultuur. De minaret is in termen van proportie, materialisatie en functie – klokkentoren – een herkenningspunt in de gebedshuizen die al eeuwenlang kenmerkend zijn voor het Nederlandse landschap. Tegelijkertijd refereert de vierkante basis naar de Moorse moskee architectuur, waar dit een kenmerkend element is. Een ander vorm van verankering, is te herkennen in de gevel. In de zoektocht voor een passend gevelinvulling, werd getracht om een passend architectonisch element in te zetten. Met als doel om ruimte creëren voor een mystieke invulling voor passanten, zonder te vervreemden van het Nederlandse context. Dit vertaald zich in een symfonie/compositie van ruiten die in een passend ritme geformeerd zijn.